Geçenlerde bir yazı okudum,
”Kent duyarsız olursa, şehir ölü olur.” diyordu.
Burada bizi ilgilendiren iki durum var.
Birincisi ; kentin duyarsız olması…
İkincisi ise ölü kent tanımlaması.
Bunlar bir kentin vaziyetini/durumunu kavramada kullanılabilecek iki önemli saptamadır.
Gerçekten…
Karabük il olalı bir türlü değişime ayak uyduramadı.
Yani…
Kendini aşamadı.
Ortaya şehir kültürü olarak bir üretim sunamadı.
Hep hazırdan tüketti.
Genlerinde olan sosyo-kültürel kapalılığı bir türlü devrimsel/dinamik düşüncelerle genele taşıyamadı.
Benzetme yerindeyse…
Karabük’te türdeş/kaynaşmış bir yapı oluşamadı.
Herkes kendi çıkarları doğrultusunda türkü uydurma derdine girdi.
Deyim yerindeyse…
Bölgeci/bencil düşüncelerden kendini kurtaramadı.
O zaman….
Karabük ile ilgili olarak şu soruyu derinleştirerek kendi kendimize sormamız gerekiyor.!
Cumhuriyet ;kent kültürü oluşturma noktasında Karabük özelinde başarısızlığa uğramış mıdır?
Kesinlikle öyle.!
Karabük’ün görünen hali bu başarısızlığın bir görüntüsüdür.
Bunu mimari anlamda yapılar üzerinden de gözlemlemek olanaklıdır.
Bir zamanlar Erken Cumhuriyet dönemi mimarisinin güzide örneklerini bünyesinde taşıyan Yenişehir konutlarının ve sosyal tesislerinin bugünkü tanınmaz durumu her şeyi çok güzel anlatmaktadır.
Bu yapıların bakımsızlığı neyi işaret eder.!
Hiç düşündünüz mü?
Acaba Cumhuriyet ,ortak bir tarih bilinci oluşturmuş olsaydı günümüzde Yenişehir konutlarının görüntüsü bugünkü gibi mi olurdu?
………………………………………
Bu kentte duyarsızlığı besleyen etkenler var.!
“Ortak bir kültür/duyguda “ bir araya gelememe.
Kentlerin ortak bir kültürde mayalanmaya gidebilmeleri tarihin onlara yüklediği misyonla gerçekleşiyor.
Demek ki…
Kentsel tarih bilinci bu anlamda çok önemli.
Bu da maalesef kavga ve gürültü ile oluşmuyor.
İnsan önce yaşadığı kentin tarihini iyi bilecek.!
Geçmişten aldığı güçle bugünü anlamaya çalışacak.
Ve de yarınlara güvenle bakacak.

Böyle bir hissiyat oluşmadığı sürece ne yapsan nafile.!