Karabük’ün mazideki şifresini hiç düşündünüz mü dersem ne yapardınız.?
Önce şaşırırdanız elbette.
Bu ne biçim soru diye….
İşler iyi giderken neden böyle bir soru sordunuz diye kafanızı kaşırdınız.
İş ve aş dağıtan
Çevresine hayat veren kent Karabük.
İşte şifrenin gönüllere ferahlık veren anlatımı…
Şimdilerde bu yaşam mirasına ne oldu?
Hafıza kaybı içinde unutuldu mu?
Yoksa şifre unutulduğu için giriş mi yapılamıyor.
Çok mühim bir soru…
Bugünlerde Karabük yeni düşüncelerin üretimine gereksinme duyuyor…
Kendini yarınlara taşıyacak…
Var edecek…
Dinamizm getirecek…
Etkin kılacak.
Mazi ile bütünleşecek.
****
Üretilecek düşüncelerin tüm çıkar ilişkilerinden uzak…
Toplumu kucaklayıcı,
Kitlelere hareket ve güç verici,
Kendi içinde tutarlı ve yol gösterici olması gerekiyor…
****
Karabük’ün yeni açılımlara ve düşüncelere gereksinimi var.
Bunu nasıl yaparız…
Bilemiyorum ama…
Sanki bir tılsımlı bir ele ihtiyaç var…
O el Karabük’e dokunacak,
Ve Karabük önünü görmeye başlayacak…
Böyle bir şey şimdilerde mucize midir?
Yoksa ütopya mı?
Düşünülenler hayalse….
O zaman gerçek olan ne?…
****
Karabük’te “gerçekliğin” kendisini sorgulamamız gerekiyor.
Bir kenti kent yapan yaşam kalitesidir.
Bir kenti kent yapan geleceği kucaklamasıdır.
Henüz kendimizi reklamlardan kurtaramadık.
Söylemler/söylevler.
Açılışlar/kapanışlar.
Hitaplar/Nutuklar…
Daha çok şeyleri düşünmek ve yapmak gerekir.
Yani…
Sorumlular ve yetkililer taşın altına ellerini koymalıdırlar.
Sorumluluklarını yerine getirmelidirler.
Bakın o zaman neler oluyor.
Son sözümüz mü?
Ziya Paşa’nın dediği gibi;
“Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz..
Şahsın görünür rütbe-i aklı eserindedir.”
Ne güzel de söylemiş….
İşkembe-i Kübra’dan atanlara….