Karabük’te kent yaşamının biçimlenmesine etki yapacak ortak bir kültürel yaşantının oluşmaması günümüzde önemli sıkıntıların yaşanmasına neden oluyor.

Bu durum kentte olup bitenlere anlaşılmaz bir nitelik kazandırıyor.

Bu konuda kim ne derse desin.

Ortak kültüre sahip olan kentlerde sosyal hayat kendi yaşam biçimini sürekli yenilerken, bunu oluşturamamış ve feodal eksenli bölgecilik anlayışından kendisini kurtaramamış kentlerde her şey birdenbire alt üst oluveriyor.

……………………………………………………………

****

Türdeş/ homojen kültür uzun bir tarih sürecinin yaşanmasının sonucunda kendini var eder.

Örneğin bu kültürün mükemmel olarak canlılık bulduğu mekanlarda, kendine özgü değerler,bireysel davranışlara doğrudan etki yapar.

Buna dair toplumda bir yaşam geleneği oluşur.

Dostluklar daha anlam kazanır.

İnsanlar birbiriyle uğraşmaz.

Halk tabiriyle…

Birbirlerinin kuyusunu kazmazlar.

Daha doğrusu kent yaşamındaki bütünsellik bu tür olumsuzluklara olanak tanımaz.

Kentte yaşayanlar ileriye dönük bir takım atılımlarda bir araya gelirler.

Biz Karabüklüler bu açıdan çok talihsiz bir duruş noktasındayız.

86 yılda kente dair ürettiklerimiz ve sahiplendiğimiz değerler ortada.

Bunlar hiçbir zaman kent yaşamına dinamizm kazandıracak yeterlilikte değiller.

****

Biz ;yatırım, kalkınma, teşvik derken ,kent yaşamı için elzem olan manevi değerleri hiçe sayıyoruz.

Göz ardı ediyoruz…

Sonra da neden Karabük’te tuhaf /acayip olaylar yaşanıyor diye kendi kendimize sorular sorup,dövünmeye başlıyoruz…

****

Sosyal hayatın, ortak kültürel değerlerle bütünleşmemiş çarpık yapısı gerçekten bu kentte geleceğimiz açısından büyük sorunlar oluşturmaktadır.

Karabük’te bu noktada yazılı ve görsel yayın kuruluşlarına büyük görevler düşmektedir.

Bu kuruluşlar bir kere daha etkin bir biçimde halka ulaşmanın yolunu bulmalı ve bu ortak yaşama kültürünü ,bilinçlendirme noktasında eğitici programlarla halk eğitimine/kültürüne katkı yapmalıdır.

Sadece tüketimi/tüketmeyi körükleyen reklamlar , insanları mutsuz bırakmakta,onları özne değil nesne olmaya itmektedir.

Herkes kendine düşün görevi bir sorumluluk anlayışı ile üstlenirse toplum, kente yakışan “ ortak yaşam kültürünü” oluşturabilir…

Oluşturamazsa ne mi olur?

……………………………………………………………

Ne olacak ben-sen kavgası devam eder.

Birlikte hareket etme duygusu dumura uğrar.

Kastçı direşme , bireyleri ötekileştirmeye devam eder…!

Kaybeden kim mi olur?

Bunun sorgusunu yapmak bile abesle iştigal etmeye konu olur.

Çünkü uluslar/milletler/halklar yarattıkları kendilerine özgü kültür ve yaşam biçimi ile geleceği kucaklarlar.

Yarınlara miras bırakırlar.!