ÖLÜME GİDEN YOLDA..

Elini uzattı. Hafifçe tuttum. Nazikçe kendime çektim. Donuk bakışlarıyla, çizdiğim rotayı anlamaya çalışıyordu. Bir ara dengesini kaybetti. “ Zorlama beni ”, diyen bedenini kaldırmak için diğer elini de uzattı. “Tamam, tuttum. Oldu “,dedim. Sonbahar yaprağı gibi hasta ve narin ot...

İÇSEL YOLCULUK

Başlıyorum. Yıllar sonra… Derin bir nefes alıp unuttuğum bütün adımları gökyüzüne Yıldız yapıp Mart’ın aldatan aşkına inat ve tekrar. Sevim Annem böyle olsun dilerdi. Neydi o unutupta hatırlamaya çalıştığımız sahi? Bir gün uyandık ( uyanmamıştık aslında) yola çıktık. ...